YANKI ( SIZ )

 




Ona gülümseyen gözlerle bakıyordum.

O da bana öyle bakıyordu.

Biliyorduk ki ikimiz de o ayaküstü görüşmemiz, birbirimizi son görüşümüzdü.

O an hiçe sayıyorduk geçmişi ve onun arkasında duran adamı.

Acı tatlı geride kalan her şeyi. Şimdi vardı sadece ve biz gülümsüyorduk ve her acımızı kendi gülümsememizin dışında, ben onun o da benim gülümsememde yok ediyorduk.

Cümleler yazıyor, her geceyi, her gündüzü sıkıştırıyor, gün ışığının altında belli belirsiz rüzgarın etkisiyle içimizde bazen fırtına, bazen dip dalgası bazen muğlak kayıp bir antik duygunun kollarına atıyorduk her şeyimizi.










Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İÇİNİZDE ŞARKI SÖYLEYEN VEYA DÜŞÜNEN ÖZ, HALA YILDIZLARI UZAYA DAĞITAN O İLK AN'IN İÇİNDE DEVİNİYOR MU?

Resim
                                                   i çinizde zamana ba ğ l ı olmadan var olan öz,                ya ş am ı n, zamandan ba ğ ı ms ı zl ı ğ ı n ı n zaten fark ı ndad ı r;                ve bilir ki dün, bugünün anısı, yarın ise bugünün rüyasıdır...                ve yine bilir ki içinizde ş ark ı s ö yleyen veya d ü ş ü nen ö z,                hâlâ yıldızları uzaya da ğ ı tan O ilk AN'ın içinde devinmektedir                                      ...
Devamı

BİREYSEL KÖRLÜKTEN TOPLUMSAL KÖRLÜĞE GEÇİŞİMİZDE ; ''ÖZGÜRLÜK '' VE ''MASUMİYET'' SEMBOLLERİMİZİ ARAMA GİRİŞİMLERİMİZ ÜZERİNE.

Resim
          Aranızda en özgür olanların bile, özgürlüklerini bir boyunduruk ve bir kelepçe gibi taktıklarını gördüm. Ve yüreğim içimde kanıyordu; Çünkü ancak özgürlüğü arama arzusu bile senin için bir koşum haline geldiğinde ve özgürlükten bir amaç ve tatmin olarak bahsetmeyi bıraktığında özgür olabilirsin.                                                HALİL CİBRAN                                      Yeni bir yılın ilk günlerinde yayımlayacağım blog yazımın ilk satırlarını yazarken, elbette İki Bin Yirmi Dört yılı henüz bitmemiş, yılın son ayının ikinci yarısın...
Devamı

PARADİSE LOST- SMYRNA 1922. '' YARALARI KİM DÜŞÜNÜR, ÖLSEM NE GAM!'' : YÜZBAŞI ŞERAFETTİN, 9 EYLÜL 1922

Resim
              Pat patları balık çı motorlarının, çökmeden henüz gece, okşamadan henüz yüzümü, hafif rüzgar, Yine o kıyı ve parlak ışıklar. Ve deniz. Ve kıpırtılar. Kıyının ahengini, iç ahengimle eş yapıyorum. Ezgiler hafif. Dinlemedeyim , eski bir İzmir gecesini. Kumsalın hafif, uyumlu, egzotik sesi, bir hüseyni şarkıya sarmalanmış gibi.   Uzaklardan ve eskilerden geliyor. Ses Müzeyyen hanımın sesine benziyor. ** Geçti sevdalarla ömrüm. İhtiyar oldum bugün, Ak pak olmuş saçlarımla, Bi karar oldum bu gün. ** Cevaplamıyorum henüz uykunun çağrısını. Gün bitmiş ama yinede de bitmemiş gün. Günün sesleri, akşamın esintili karanlığında, uğuldamalara denizden ve karadan karışmakta. Uyku beni çağırıyor. Adımlarım bilinçsiz, düzensiz, sabırsız. Bitmemiş günün uğuldaması, gitmiş aydınlığın iç huzursuzluğuna öykünmekte içimde. Bir uğuldama ki, huzursuz ve aceleci bekleşen, aldıkları kutsal g ö revle y ü rekl...
Devamı