SU VE IŞIK GEÇİRMEYEN EGOLARIMIZDA KÖRLEŞİRKEN, SÜKUT KADER, YAZMAK TEK ÇIKAR YOL İSE, BİR NERUDA ŞİİRİNDE VE İÇSEL ''LA LA LAND'' 'IMIZDA BİR SON BAKIŞ KADERİMİZDİR.
Genç bir posta dağıtıcısı bir gün kapısını çaldığı Pablo Neruda’ya hayranlıkla bakar ve “Ah! ben de ozan olmak isterdim” der. Ünlü şair mizah dolu bir karşılık verir: “Yavrucuğum, Şili'de herkes ozandır zaten, postacılık yapman daha ilginç. Hiç değilse çok yol yürür ve şişmanlamazsın. Şili'deki tüm ozanlar davul gibi.” Postacı ve ozan arasındaki konuşma şöyle gelişir: - Demek istiyorum ki, ozan olsaydım söylemek istediğim her şeyi söyleyebilirdim. - Ne söylemek istiyorsun peki? - İşte asıl sorun da bu ya, ozan olmadığım için söyleyemiyorum. Neruda genç postacıya sahili izleyerek körfeze gitmesini ve yol boyunca denizi gözlemleyerek metaforlar üretmesini önerir. Metaforun ne olduğunu soran postacıya örnek olsun diye de bir şiirini okur. Dizelerden etkilenen postacının "Sizin sözcüklerinizle sallanan bir gemi gibi hissettim kendimi." sözü üzerine gülümser Neruda: “İşte bir metafor yaptın…”...