Özdener Güleryüz'ün Kaleminden

        ‘’ Şu rahiplerin kendilerine kurdukları kulübelere bakın hele! Kilise diyorlar tatlı kokulu mağaralarına. Ah o bozulmuş ışık, küflenmiş hava! Ruhun kendi yüksekliğine uçamadığı yer! Şöyle buyurur inançları: Dizlerinizin üzerinde tırmanın merdivenleri, ey günahkarlar!’’ ** Bir dergide okuduğum '' Yazmak isteyenin bir meselesi olmalı'' c ü mlesi son g ü nlerde iyi hissetmemi sağlayan, hoş uma giden ve ayrıca da g ü l ü msetip d ü ş ü nd ü ren bir c ü mle oldu. Benimse meselem değil meselelerim oldu hep. İşte buna g ü l ü ms ü yorum geriye bakıp d ü ş ü n ü yorum ayrıca. D ü ş ü n ü rken de şu an elimde olan ve son elli sayfasında olduğum Alman Filozof Fredrich Nietsche'nin (1844 – 1900 ) D ü nyaca ü nl ü ''B ö yle Buyurdu Zerd ü şt'' kitabının neredeyse her satırında ç arpılıp, geriye ç ekildiğim anları anımsıyorum. Nietsche, adına Zerd ü şt dediği bir nevi bizim antipeygamber olarak d ü ş ü nebileceğimiz bir karekter ü z...

    Yüksekçe bir yerde, o güzelim antik çeşmenin yanına geldiğimde, geriye doğru dönüp baktım. Hava oldukça soğuktu, Tepeler aşağıya doğru alçalarak ovaya inmekteydi. Buradan sislenmiş ova, çok farklı ve hoş görünüyordu.   Hemen aşağıda, tam ortasından geçen yoldan geçerek bulunduğumuz yere geldiğimiz, Ağlasun evlerinin kiremitleri görülmekteydi. Elimi mimarisine hayran olduğum çeşmenin önündeki sararmış uzun mermer su havuzunun içine daldırdım. Binlerce yılın ağırlığını duydum elimde. Buz gibiydi su. Ağlasun’un Sagalassosu, Kendisiyle pek ilgilenmeyen Ağlasun’a dargın gibiydi. Sagalassos, Ağlasun’u pek ilgilendirmiyordu yalnızca sırtında taşıyordu sanki tüm tarihinden sorumluymuş gibi. Orada durduğu ve ayağa kalktığı dirildiği sürece de bu değişmeyecekti. Ağlasun kabul etmese de binlerce yıllık gerçek buydu.   Sagalassos, Ağlasun un şimdi toprak altında yatan, Dirilmeye, ayağa kalkmaya çalışan kendinden binlerce yıl daha yaşlı kardeşiydi. Çok a...