Özdener Güleryüz'ün Kaleminden

  İnsan yaşamı, ger çekten de biraz futbolu andırıyor mu sizce de? Çalım yiyen, diğerine mutlaka tekme atmak zorunda mı yaşamda? Durmadan bir birimizi dirsekleyip çelme takıp duruyor muyuz? Açıklarımızı mı arıyoruz? Paracıklarımızı, katlarımızı, villalarımızı bu tarafta bırakmanın zamanı gelip de çırılçıplak, bir son düdük ile diğer tarafa gideceğimizi unutarak mı yaşıyoruz? Dostluklarımızın altında iktidarımızı sürdürmenin manevraları mı yatıyor? Kendimize ve herkese hileler yaparak mı yaşıyoruz? Farkında mıyız her şeyi bilen, hep haklı olan kişilerin çok sıkıcı olduğunun? Yaşamlarımız, ekranlar karşısında, orada tartışan yönlendirilmiş savaşçıların bir birlerini lafla tepeliyor olmasından etkilenerek, dinlemeyen insanlardan oluşan kalabalıklar içine mi çekiliyor? Negatif duruşlarımız, hepimizin puslu bilinçlerimizi daha da bulandırıyor olabilir mi? Bilinçlenmeyip çok bilmiş mi oluyoruz? Ardı ardına sıraladığım bu sorular sizi ne derecede rahatsız etti? Adorno’nu...

  D üşünüyorum da, bizim, yani biz insanların, illüzyondan öte bir Simülasyon içinde yaşamakta olduğumuz varsayımından öte belki de kesin diyebileceğim bir korkunç, ürperten bu gerçekliği kabul etmemiz gerekiyormuş gibi geliyor bana. Bu konu uzun zamandır ilgimi çekiyor. Konu ile ilgili internette dolaşan ciddi ciddi uzun uzun çekilmiş ve oraya çıkan konu uzmanlarınca derinlemesine ve de birçok duymadığım, yabancısı olduğum kelimelerle süslenmiş olarak anlatımları defalarca dinledim ve seyrettim. Güya insan ötesi, çok gelişmiş, öyle ki; evrimlerini çok ötelere taşımış hatta insana bile benzemeyen, her nerede yaşıyorlarsa oranın koşullarına göre ciğer ve kalpten tutun da diğer başka organlarını da uyumlamış, İnsanı yaşatan oksijenden başka toksik havaları da soluyarak ve yaşamını sürdüren kısaca kendi zamanlarına evrilmiş bir canlı türünden bahsediliyor burada. Bu evrimleşme için önce belki bizim gibi bize benzer insan olmak ve insanın duyumsamalarını aynen duymak yani b...